حواس پنجگانه ی انسان
حس گنجایش فیزیولوژیک یک موجود زنده برای ادراک است. مطالعه احساس در حیطه‌های گوناگون علمی، چون عصب‌شناسی، روان‌شناسی شناختی، علوم شناختی یا فلسفه ادراک می‌گنجد، اما جنبه زیستی آن در دستگاه حسی تعریف می‌شود. حواس برای بقای انسان ضروری اند و ما را قادر می‌کند تا به وجود محرک‌ها پی ببریم و با تنظیم مداوم شرایط بدن در پاسخ به تغییرات محیطی نظم و هماهنگی بدن حفظ شود.
بر اساس تعریف سنتی که ریشهٔ آن به ارسطو برمی گردد، در انسان، پنج حس وجود دارد: بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی، و لامسه. به این پنج حس «حواس پنجگانه» می‌گویند. اما بر اساس تعاریف نوین، در انسان حواس دیگری هم وجود دارد، مثل حس حفظ تعادل، حس درد، ادراک زمان، ادراک دما، و حس ضعیف جهت یابی (هر چند این حس در حیوانات مثل پرندگان یا حشرات قوی تر از انسان است و بر اساس درک میدان مغناطیسی عمل می‌کند. حس بویایی نیز نمونهٔ دیگری از حواسی است که در انسان ضعیف تر از بسیاری دیگر از حیوانات دریافت می‌شود). به علاوه، برخی درک محرک‌های داخلی، مثل گرسنگی یا تشنگی، تغییر سطح دی اکسید کربن خون در مغز، و یا درک تحریک حسگرهای شیمیایی را انواع دیگری از حواس تعریف می‌کنند.